Tatry Wysokie: Dookoła Wielkiego Soliska

Ten wpis to coś w rodzaju kartki z pamiętnika - tą wycieczkę odbyłem w sierpniu 2017. Na pierwszy ogień miał iść Szatan - jeden z najpopularniejszych szczytów w słowackiej części Tatr Wysokich, będący kulminacyjnym punktem Grani Baszt - rok temu, oglądałem tą grań wracając z Hrubego Doliną Młynicką. Później, szperając po Internecie, dowiedziałem się, że przykuwająca wzrok, prawie pozioma rysa przecinająca masyw w okolicach Szatana to słynna ławka, przez które prowadzi najłatwiejsze wyjście na szczyt.

Trochę obawiałem się tego Szatana - nie dość, że jak nocą szedłem w górę Doliny Młynickiej z zamiarem wejścia na niego, to zdawał się być raczej ponury (na wierzchołku kłębiły się czarne chmury),to prawie dokładnie 2 lata wcześniej na ławce trawersującej zbocze masywu miał miejsce śmiertelny wypadek słowackiej turystki, Petry Macíkovej - tak, okazuje się, że nawet na tej prościutkiej, banalnej niemalże ścieżce także można napytać sobie biedy... o tym wypadku przypomina tablica pamiątkowa, którą mija się wychodząc na szczyt. Trzeba przyznać, że tablica ta studzi skutecznie ułańską fantazję i sprawia, że człowiek zaczyna dwa razy sprawdzać, gdzie stawia stopę. Gdy już pokonałem ławkę i żleb prowadzący w okolice wierzchołka, powitało mnie istnie piekielne czerwone niebo, które jednak później ustąpiło niebiańskiemu błękitowi ;)

Tuż przed świtem na Szatanie

Kolory iście piekielne

Słoneczko zaraz wyjdzie

Wysoka: moje nowe idée fixe

Szczyrbski, Giewont i Babia

A tutaj widok na zachód zdominowany przez grań Soliska i nieśmiało wyglądający zza niej Krywań

Piekło niemalże zamarzło dzisiaj, mimo, że to sierpień

A tutaj już bardziej niebiańskie kolory

Ja natomiast przez Pośrednią, Małą i Skrajną Basztę (piękna i niezbyt trudna graniowa trasa, dlaczego tu nie ma szlaku?!) zszedłem w końcu z powrotem do Doliny Młynickiej, aby po krótkim odpoczynku, udać się w kierunku Furkotu i Hrubego Wierchu.

Moja droga zejściowa: Pośrednia, Mała i Skrajna Baszta

Panorama z Pośredniej...

...i Skrajnej Baszty

Na Hrubym i Furkocie byłem rok wcześniej, więc tym razem spędziłem tam jedynie kilka chwil i poszedłem dalej.

Wielki Mięguszowiecki Szczyt z Hrubego

Olbrzymy tatrzańskie: Lodowy, Rysy, Durny, Łomnica, Wysoka...

Krótka, Ostra no i Krywań widziane z Hrubego

Panorama Tatr z Hrubego

Zejście z Furkotu

Potem, korzystając ze szlaku przez Dolinę Furkotną, wstąpiłem do Chaty pod Soliskiem na obiad, a następnie popędziłem z powrotem, aby jeszcze tego samego dnia wieczorem wytachać się na Wielkie Solisko. Wejście jest bardzo proste, prowadzi wprost znad Wyżniego Wielkiego Stawu Furkotnego szerokim żlebem na grań, a następnie po skałach (wymagane jest trochę gimnastyki) na wierzchołek z kowadłem. Na szczycie byłem bardzo zaskoczony roztaczającą się stamtąd panoramą - jak dla mnie jest ona ładniejsza nawet niż widok z Szatana, szczególnie dzięki bardzo ładnie prezentującemu się stąd Krywaniowi. Z Szatana jest on w większości zasłonięty właśnie przez masyw Soliska, przez co nie wygląda tak potężnie.

Ostra jak brzytwa grań Soliska

Na szczycie Wielkiego Soliska

Dalsza część grani nie wygląda na łatwą...

Kowadełko

Szatan na tle Gerlacha i Kończystej

...a tutaj Hruby na tle Wielkiego Mięgusza

Ostatnie promienie słońca i piękny widok na Krywań

Panorama z Wielkiego Soliska

Czas schodzić

Po zmroku wróciłem nad staw, gdzie już wcześniej upatrzyłem sobie duży, płaski głaz, na którym rozłożyłem biwak. Niestety nie miałem ze sobą karimaty, więc nie było mi ani zbyt wygodnie ani zbyt ciepło. Trzęsąc się z zimna i przewracając się z boku na bok jakoś doczekałem do dźwięku budzika, na sygnał którego spakowałem graty i przez Bystrą Ławkę przedostałem się nad Capi Staw w Dolinie Młynickiej, z okolic którego wiedzie ścieżka na Szczyrbski Szczyt - przez chwilę miotałem się w ciemnościach szukając obejścia stromego progu blokującego bezpośrednie wyjście żlebem, który miał mnie wyprowadzić na szczyt, ale w końcu udało mi się je znaleźć i już bez trudności, korzystając z wydeptanej ścieżki, wyszedłem na górę. Świt był... cóż... dość interesujący.

Zapowiada się piękna pogoda

Oj, a co to za chmurzyska?

Na Koprowym ktoś się szykuje :)

Słoneczko wychodzi

Szatan (po prawej) dzisiaj chyba troszkę w złym humorze

Takiego wschodu słońca się nie spodziewałem

Tatry

Tatry

Powoli się uspokaja

W planach miałem popołudniowe wyjście na Wysoką, ale prognozy pogody nie pozostawiały złudzeń - tego dnia po południu pogoda miała się gwałtownie załamać. Tymczasem jednak, skoro jak na razie było ładnie, uderzyłem nad Popradzki Staw, a następnie na Osterwę. Tu już widać było nadciągające chmury, ale udało mi się jeszcze wyjść na Tępą i zrobić stamtąd kilka zdjęć. Po czym, w strugach ulewnego deszczu, wykonując czasem komiczne pląsy, aby zachować równowagę (granitowe głazowisko pokrywające południowe stoki Tępej od razu zrobiły się śliskie jak lód) wróciłem do samochodu i pojechałem do domu.

Podejście do Popradzkiego Stawu

W drodze na Osterwę

W drodze na Osterwę

Ta pogoda chyba długo się nie utrzyma

No i proszę... już pada

Szatan jest chyba wściekły dzisiaj

Wysoka

Panorama z Tępej: ta olbrzymia kupa kamieni z prawej to Kończysta